Een dag uit het leven van promovenda Ellen de Wit

november 2017

Introductie
Mijn naam is Ellen de Wit en ik werk als docent en onderzoeker aan de Hanzehogeschool Groningen. Momenteel werk ik twee dagen per week als docent bij de opleiding Logopedie. Als docent ben ik verbonden aan de vakgroep SpraakTaal en Wetenschappelijke vorming en geef ik colleges, praktijklessen en begeleid ik studenten bij hun afstudeeronderzoek. Daarnaast werk ik aan mijn promotieonderzoek binnen het Lectoraat Kind, Taal & Ontwikkeling van de Hanzehogeschool. Voor mijn promotieonderzoek heb ik in januari 2015 een Promotiebeurs voor Leraren ontvangen van de Nederlandse Organisatie voor Wetenschappelijk Onderzoek (NWO). Deze beurs is erop gericht docenten onderzoekservaring op te laten doen en om de kwaliteit van het onderwijs te verbeteren. Deze beurs stelt mij in staat om, naast mijn werk als docent, twee dagen per week aan mijn promotieonderzoek te werken.
Nadat ik in 2007 was afgestudeerd als Logopediewetenschapper kwam ik in contact met Dr. Margreet Luinge. Zij werkte op dat moment ook als docent aan de opleiding Logopedie. Wij raakten in gesprek over onderzoek en hadden alle twee interesse in het onderwerp ‘auditieve verwerkingsproblemen’. Mijn afstudeerscriptie bij Logopediewetenschappen was gericht op dit onderwerp en Margreet is in 2005 gepromoveerd bij de afdeling KNO van het UMCG op het proefschrift ‘The language-screening instrument SNEL’. In 2010 hebben we samen de RAAK-aanvraag ‘Logopedische aanpak auditieve verwerkingsproblemen’ geschreven. Deze subsidieaanvraag is goedgekeurd en dit tweejarige RAAK-project heeft de basis voor mijn promotieonderzoek gelegd.
Het promotieonderzoek in het kort:
In mijn promotieonderzoek doe ik onderzoek naar onverklaarde luisterproblemen bij kinderen, ook wel auditieve verwerkingsproblemen (AVP) genoemd. Kinderen met luisterproblemen hebben, ondanks een goed gehoor, moeite met spraakverstaan in een rumoerige omgeving. Na vijftig jaar onderzoek zijn er nog veel vragen rondom het concept ‘auditieve verwerkingsproblemen’. Onder wetenschappers en clinici is er geen eenduidigheid over wat AVP nu precies zijn en wat de onderliggende stoornis van AVP is. De discussie die gevoerd wordt heeft betrekking op of AVP een opzichzelfstaande stoornis is of dat de problemen te maken hebben met bijvoorbeeld aandachtsproblemen of gehoorproblemen. Mijn onderzoek is bedoeld om de huidige labelvorming van kinderen met luisterproblemen te onderzoeken en om in samenwerking met logopedisten en audiologen in Nederland te komen tot een uniforme en hanteerbare definitie en om de kennis en ervaring op het gebied van signalering, diagnostiek en behandeling te bundelen. Dit laatste is inmiddels gelukt. Samen met audiologen en logopedisten van de Nederlandse audiologische centra en de Federatie van Nederlandse Audiologische Centra (FENAC) is onlangs het Dutch Position Statement ‘Kinderen met Luisterproblemen’ gepubliceerd.

Welke verwachtingen had je die totaal niet waar bleken te zijn?
Toen ik begon met mijn promotieonderzoek wist ik niet goed wat ik kon verwachten. Ik ben er heel open ingestapt. Aan het begin van het traject dacht ik dat het goed haalbaar was om, naast mijn werk als docent, mijn promotieonderzoek binnen 4 jaar parttime af te ronden. Ik dacht zelf dat ik een realistische planning had met haalbare doelen. Nu weet ik wel beter. Inmiddels is mijn planning en ook de inhoud van mijn promotieonderzoek meerdere malen gewijzigd. De afgelopen jaren ben ik er achter gekomen dat een promotietraject een traject is met pieken en dalen en dat je een lange adem moet hebben. Maar hoe verder je komt, hoe leuker het wordt!

Tips voor (toekomstige) promovendi:
Kies een onderwerp waar je blij van wordt en waar je hart sneller van gaat kloppen.
Als je de kans hebt, pak die kans. Je leert jezelf en de wetenschappelijke wereld ontzettend goed kennen. Sluit je aan bij een goede onderzoeksgroep, zodat je kunt sparren over je onderzoek met collega’s. En als laatste: vooral volhouden en doorgaan 🙂 .

Anekdote:
Vorig jaar tijdens één van de postersessies op het IALP congres in Dublin stond ik te kijken bij een poster van een collega logopedist-onderzoeker uit Noorwegen. Toen zij mijn naamkaartje zag werd ze helemaal blij en zij ze enthousiast “Yes, I was hoping to meet you during this conference. I have read your last article and would like to talk about it, and now you are here, yes yes!” Erg leuk om herkend te worden op een congres en je te realiseren dat mensen je artikelen lezen en enthousiast zijn over de inhoud en uitkomsten van je onderzoek 🙂 .